پس کوچه

    بی عنوان از دیوار بالا می رفتم گیلاس           گیلاس صبح داغ لبهایت        روی تن تمام سیب ها بود و شب چیزی شبیه بارش موهایت           بر تشنگی مداوم بالشم،                 و بادی که شناسنامه ام را با خود می برد                                کفشهایم را جفت می کرد. . دیوار که از چلچله بالا رفت  با خودت گفتی:    شاید باران    شاید آفتاب    از این آسمان دود گرفته         بعید نباشد.  اما آن همه سیب نچیده              ...