از رفتن، از همیشه
تو خواب گنگ درختی ، پس از تبر گشتن
و من پرنده ی بعد از تو آشیان بر دوش..
و من پرنده ی بعد از تو آشیان بر دوش..
این اسمش زندگی است
بی عنوان از دیوار بالا می رفتم گیلاس گیلاس صبح داغ لبهایت روی تن تمام سیب ها بود و شب چیزی شبیه بارش موهایت بر تشنگی مداوم بالشم، و بادی که شناسنامه ام را با خود می برد کفشهایم را جفت می کرد. . دیوار که از چلچله بالا رفت با خودت گفتی: شاید باران شاید آفتاب از این آسمان دود گرفته بعید نباشد. اما آن همه سیب نچیده ...
نظرات
ارسال یک نظر